កាលរៀននៅវិទ្យាល័យ១០មករា ១៩៧៩ ខេត្តសៀមរាប និងរៀននៅមហាវិទ្យាល័យភាសាបារាំង (DEF) នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ចន្លោះពីឆ្នាំ១៩៩៨ ដល់២០០៣ ខ្ញុំចូលចិត្តសរសេរកំណាព្យណាស់ ហើយតែងតែផ្ញើទៅកាសែតកោះសន្តិភាព និងទស្សនាវដ្តីប្រជាប្រិយ។
កំណាព្យខ្ញុំជាង២០ត្រូវបានចុះផ្សាយ តែសោកស្តាយស្រាវជ្រាវរកអត់ឃើញ។
អត្ថបទនេះ ប្អូនស្រីខ្ញុំ Srey Toch រកឃើញដោយចៃដន្យ ដែលត្រូវបានចុះផ្សាយក្នុងខ្ទង់សួនកំណាព្យរបស់កាសែតកោះសន្តិភាព (ខ្ញុំភ្លេចថ្ងៃខែចុះផ្សាយហើយ)។
|
ពុកអើយសូមលោកកុំតូចចិត្ត |
ទោះយើងក្រពិតមិនជាថ្វី |
|
|
លោកមានគុណណាស់លើសអ្វីៗ |
នាមកូនប្រុសស្រីមិនប្រកាន់ |
។ |
|
ពុកអើយវាសនាបានកំណត់ |
ប្រៃល្វីងជូរចត់ឥតក្របខ័ណ្ឌ |
|
|
អ្នកខ្លះគេមានព្រោះត្រូវប៉ាន |
ដីគ្រប់ខេត្តខណ្ឌឡើងតម្លៃ |
។ |
|
ពុកអើយអ្នកខ្លះលួចកិបកេង |
គ្មានគិតគេឯងទេម្ចាស់ថ្លៃ |
|
|
អោយតែបានលុយឥតសំចៃ |
គេអស់ជើងដៃខ្លួនរកស្រួល |
។ |
|
ពុកអើយកូនដឹងលោកចង់បាន |
ឱ្យបុត្រគ្រប់ប្រាណមានទំនួល |
|
|
ដឹងខុសដឹងត្រូវឥតប្រែប្រួល |
រស់នៅស្រួលបួលក្នុងសង្គម |
។ |
|
ពុកអើយម៉ូតូវីឡាឡាន |
មិនអាចប្រៀបបានទ្រព្យឧត្តម |
|
|
មានតែវិជ្ជាសែនសក្តិសម
|
ពុកផ្តល់ឱ្យខ្ញុំថេរយូរលង់
|
។
|
|
ដោយ អ៊ឹង ចំរើន |
||
